ΣΤΗΝ τηλεοπτική συνέντευξη πού ἔδωσε ὁ Πρωθυπουργός Ἀλέξης Τσίπρας σέ ρωσσικό τηλεοπτικό κανάλι, λίγο πρίν τήν ἀναχώρησή του γιά τήν Μόσχα, ρωτήθηκε γιά τό ἄν ἡ Ἑλλάς ἐνδιαφέρεται νά μετατραπεῖ ὁ ἀγωγός φυσικοῦ ἀερίου Turkish Stream σέ Greek-Turkish Stream.
Πρόκειται γιά τό σχέδιο πού συζητοῦν ὁ Πούτιν μέ τόν Ἐρντογάν ἐδῶ καί καιρό. Πρόκειται γιά μία παραλλαγή τοῦ ἀγωγοῦ South Stream, τόν ὁποῖο εἶχαν συμφωνήσει ὁ Πούτιν μέ τόν Καραμανλῆ τά ἔτη 2007-2008, ἡ χάραξη τοῦ ὁποίου ὅμως ἐξαιροῦσε τά Δαρδανέλια καί προσέδιδε στήν Ἑλλάδα τεράστια γεωπολιτική ἰσχύ.
Ὁ Τσίπρας αὐτή τήν φορά, σέ σύγκριση μέ τό παρελθόν, «ἤξερε» τό μάθημά του. Πράγματι, ὑπάρχει ἐνδιαφέρον γιά ἕναν παράλληλο ἀγωγό μέ τόν TAP, ἐπισήμανε, πράγματι πρέπει νά συμφωνήσει καί ἡ ΕΕ γιά τό ἔργο, παρατήρησε, ἐνῶ, ὅταν ἀπαιτήθηκε νά ἀναφερθεῖ στόν ἀγωγό, τόν ὀνομάτισε ὡς… European-Turkish Stream ὄχι ὡς Greek-Turkish Stream, ὅπως τόν προσδιόρισε ὁ δημοσιογράφος.
Καί οἱ λεπτομέρειες καμμιά φορά στήν πολιτική ἔχουν τήν σημασία τους. Εἶναι ἀποκαλυπτικές. Γιατί, ἄραγε, ἔμαθε τό μάθημά του ὁ Τσίπρας; Γιατί γνωρίζει πλέον καλά ἀπό τήν νεώτερη ἱστορία μας τί μπορεῖ νά ὑποστεῖ ἕνας Πρωθυπουργός καί μία χώρα ἄν δοκιμάσει μιά ἄσκηση ἐλευθερίας καί ἀπεγκλωβισμοῦ ἀπό τούς ἀσφυκτικούς περιορισμούς πού συνεπάγεται ἡ ἔνταξη μιᾶς χώρας σέ μιά μεγάλη συμμαχία. Ὁ Κώστας Καραμανλῆς δέν εἶχε τίς ἐναλλακτικές τοῦ Τσίπρα τό 2018. Οἱ Ἀμερικανοί ὑπονόμευσαν τό σχέδιο Ἀννάν, δέν ὑπῆρχε τότε στόν ὁρίζοντα προοπτική γεωτρήσεων τῆς Exonn Mobil στήν Μεγαλόνησο, οὔτε ὑπῆρχε σχέδιο γιά τόν ἀγωγό TAP πού νά διασχίζει τήν Βόρειο Ἑλλάδα. Ἡ Δύση προωθοῦσε τόν ἀγωγό φυσικοῦ ἀερίου Nabucco, πού θά περνοῦσε ἀπό ὅλες τίς βαλκανικές χῶρες, πάνω ἀπό τά βόρεια σύνορά μας. Μόνο μετά τήν περιπέτεια τοῦ South Stream, οἱ ΗΠΑ ἄλλαξαν τό δρομολόγιο μέ τόν TAP, χωρίς ὅμως νά μᾶς καταβάλουν τέλη διελεύσεως. Οὔτε βεβαίως ὑπῆρχε σχέδιο ἀξιοποίησης τοῦ λιμένος Ἀλεξανδρούπολης, πού θωρακίζει ἐθνικά τήν Θράκη.
Ὁ πρώην Πρωθυπουργός εἶχε ἕνα πρᾶγμα μόνο στό νοῦ του: Πῶς θά μειώσει τήν ἐπιρροή τῆς Τουρκίας στήν περιοχή καί πῶς θά αὐξήσει τό γεωπολιτικό καί οἰκονομικό βάρος τῆς χώρας, ὥστε νά τήν θωρακίσει γιά τό μέλλον ἀπό τήν τουρκική ἀπειλή. Μέ τίς διαθέσιμες ἐπιλογές πού εἶχε τότε, προχώρησε στήν συμφωνία μέ τόν Πούτιν. Ἄν τοῦ ἔδιναν καί οἱ Ἀμερικανοί ἐπιλογές, ὅπως οἱ σημερινές, ἴσως καί νά ἦταν ἄλλες οἱ ἀποφάσεις του. Κάνω αὐτή τήν μικρή ἀναδρομή σήμερα, ὑπό τό φῶς τῆς ἐπίσκεψης Τσίπρα στήν Μόσχα, τῶν ἐπεισοδίων γιά τό θάνατο Γρηγορόπουλου στήν Ἀθήνα καί τῶν ἀποκαλύψεων τῆς μητρός του πώς ὅσα ἀκολούθησαν τήν δολοφονία τοῦ υἱοῦ της ἐντάσσονταν σέ ἕνα σχέδιο ἀποσταθεροποίησης τῆς κυβέρνησης Καραμανλῆ.
Ἀξίζει ἁπλῶς νά θυμηθοῦμε τό δρομολόγιο: Ἰούνιο τοῦ 2007 ὑπογράφεται στήν Κωνσταντινούπολη –παρακαλῶ– ἡ συμφωνία Καραμανλῆ-Πούτιν γιά τόν ἀγωγό. Αὔγουστο ξεσποῦν οἱ φωτιές. Σεπτέμβριο ὁ Καραμανλῆς κερδίζει ξανά ἐκλογές. Δεκέμβριο τοῦ 2007, οἱ ἐξαφανισμένοι σήμερα κομιστές ἀνακαλύπτουν τά «σκάνδαλα» Ζαχόπουλου καί Μαγγίνα. Ἀπρίλιο τοῦ 2008, ὁ Καραμανλῆς θέτει τό βέτο γιά τά Σκόπια στό Βουκουρέστι. Προχωρεῖ, ἐπίσης, ἡ συμφωνία γιά τόν ἀγωγό. Σεπτέμβριο ξεσπᾶ τό ἐπίσης «ἀνύπαρκτο» –μέ βάση τίς δικαστικές ἀποφάσεις– τοῦ Βατοπεδίου. Δεκέμβριο ξεσπᾶ ὁ… Δεκέμβρης! Ἡ κατάλυση τοῦ κράτους στό κέντρο τῶν Ἀθηνῶν, μέ ἀφορμή τήν δολοφονία Γρηγορόπουλου. Μέ τήν ἀποδεδειγμένη συμμετοχή στά ἐπεισόδια Κοσσοβάρων, πού εἶχαν καταλύσει μέ ψεύτικες ταυτότητες σέ ξενοδοχεῖα πέριξ τῆς πλατείας Ὁμονοίας. Ἕνας νεκρός δέν ἔφτανε σέ ὅσους ἤθελαν νά ἐκμεταλλευθοῦν, ἄν δέν σχεδίασαν, τήν ἔκρυθμη κατάσταση. Ἤθελαν καί ἄλλο. Ἐξ οὗ καί ἡ ἔνταση τῶν ἐπιθέσεων, πού ἀνάγκασε τήν κυβέρνηση νά σκεφτεῖ τό ἐνδεχόμενο νά κηρύξει τήν χώρα σέ κατάσταση πολιορκίας.
Σήμερα μέ τήν ἀπόσταση τοῦ χρόνου, μποροῦμε νά ποῦμε –καί νά τό ἀκούσουν ὅλοι ὅσοι τά ἔχουν μέ τόν Προκόπη Παυλόπουλο γιά τήν στάση του τίς μέρες ἐκεῖνες, ἀκόμη καί ὁ Κυριάκος αἰτιολόγησε τήν ἀρνητική ψῆφο του στήν ἐκλογή του, μέ πρόσχημα τόν Δεκέμβριο– πώς ὁ τότε Ὑπουργός Δημόσιας Τάξης ἐκτελοῦσε ἐντολές τοῦ Πρωθυπουργοῦ. Τοῦ Πρωθυπουργοῦ, ὁ ὁποῖος κατάλαβε ἐγκαίρως πώς κάποιοι ἤθελαν νά πνίξουν τήν χώρα στό αἷμα, ἐπειδή εἶχε κάνει μιά ἀνεξάρτητη ἐπιλογή στήν ἐξωτερική της πολιτική. Ἐπικοινωνιακά, πράγματι ἡ κυβέρνηση μποροῦσε τότε νά χειριστεῖ τήν κρίση καλύτερα, ἀλλά ὁ Καραμανλῆς ἤξερε πώς τό μεῖζον ἦταν νά μήν χάσει τήν ζωή του καί ἄλλο παιδάκι. Καί ἄλλα παιδάκια. Καί ὄχι νά παραστήσει τόν δικτάτορα γιά νά ἱκανοποιηθοῦν γιά λίγο μερικοί ἀστοί, καθώς εἶναι σίγουρο πώς, ἄν γινόταν ἑκατόμβη αἵματος, οἱ ἴδιοι πού τόν παρότρυναν νά κατεβάσει τόν στρατό στόν δρόμο οἱ ἴδιοι θά τόν ἐπέκριναν. Θά γραφτεῖ κάποτε ἡ ἱστορία τοῦ Δεκεμβρίου.
Δέν εἶναι ἀκόμη ὥρα ὅμως. Προέχουν ἄλλα γιά τήν Ἑλλάδα. Τό παρελθόν σέ αὐτή τήν φάση δέν ἔχει νά προσφέρει τίποτε.
