Ἀποχαιρετῶ τόν φίλο καί παλιό συνεργάτη Γιάννη Μπεχράκη, πού ἔφυγε ἀπό τήν ζωή στήν καλύτερη ἡλικία, στήν πιό ὥριμη φάση τῆς ἐκπληκτικῆς του σταδιοδρομίας-προσφορᾶς στήν δημοσιογραφία.
Γιά νά λέμε τά πράγματα μέ τό ὄνομά τους, ὁ Μπεχράκης εἶναι ἐκεῖνος πού, σέ χρόνια μαῦρα γιά τήν ἑλληνική δημοσιογραφία, μᾶς ἔριξε ἕνα σωσίβιο διασώσεως, ἕνα ἀπό τά χιλιάδες σωσίβια πού παραμέριζε κάθε τόσο γιά νά φωτογραφίσει τό δρᾶμα τῶν ταλαίπωρων πού ἔφθαναν στίς παραλίες τῶν νησιῶν μας…
Ὁ Γιάννης Μπεχράκης, πού τόν καιρό κατά τόν ὁποῖο ἐμεῖς σφαζόμασταν μεταξύ μας, πού κάποιοι εἶχαν μεταβληθεῖ σέ προβολεῖς τῶν μνημονίων καί κάποιοι ἄλλοι σέ κυνηγούς κεφαλῶν καί «γερμανοτσολιάδων», σήκωσε τήν κάμερά του καί ἀπαθανάτισε στιγμές πού μᾶς «ξέπλυναν» στά μάτια τῶν πολιτῶν, οἱ ὁποῖοι εἶχαν ἀρχίσει νά μᾶς γυρίζουν τήν πλάτη!
Καί δέν εἶναι μόνο τό «Πούλιτζερ» πού κέρδισε ὁ ἀκριβός μας συνάδελφος. Εἶναι πού θύμισε σέ ὅλο τόν κόσμο ὅτι τό ρεπορτάζ δέν πεθαίνει ποτέ καί ὅτι παρά τά ὅσα «fake» καί ἄλλα κόλπα ἔχει φέρει στήν ζωή μας τό διαδίκτυο, ἡ κινέζικη ρήση «Μιά φωτογραφία χίλιες λέξεις» παραμένει ἰσχύουσα.
Ὁ Μπεχράκης εἶχε γεννηθεῖ φωτορεπόρτερ. Εἶχε ἐκεῖνο τό μαγικό «ἄγγιγμα τοῦ Μίδα» τῆς φωτογραφίας. «He’s got the magical touch of the Greek Gods» μοῦ εἶχε πεῖ γιά τόν Γιάννη ἕνας ἀνταποκριτής τοῦ BBC στήν Βοσνία.
Ἄν δέν ἔχεις ζήσει τήν φρίκη τοῦ πολέμου, ἄν δέν ἔχεις ἀντικρύσει τά ἐρείπια, ἄν δέν ἔχουν σφυρίξει ἀπό πάνω σου οἱ σφαῖρες, δέν μπορεῖς νά ἀντιληφθεῖς τήν δύναμη ἐκείνου τοῦ «κλίκ» τῆς κάμερας, τό ταλέντο τοῦ φωτορεπόρτερ ἀλλά καί τήν ἱκανότητά του νά πιάσεις «τήν στιγμή», τοῦ νά ἐπιλέξεις τό δευτερόλεπτο γιά νά σηκώσεις τό κεφάλι ἀπό τό ἀμπρί, πού θά βγάλεις τό κεφάλι σου ἀπό τή γωνία γιά νά φωτογραφίσεις τόν ἀπέναντι ὄλεθρο.
«Ὅσες χαρακιές ἔχει ἡ λαβή τοῦ μαχαιριοῦ μου τόσα κεφάλια ἔχω πάρει» μοῦ ἔλεγε, σάν νά μή συμβαίνει τίποτα, ἕνας πολεμιστής στήν Βοσνία. Ὅσα καί νά ἔγραψα ἐγώ, ὅση τέχνη κι ἄν ἔβαλα στήν φτωχή μου πέννα (τότε γράφαμε ἀκόμη στό χέρι), τό «κλίκ» τῆς κάμερας εἶπε ὅσα δέν μποροῦσα ἐγώ νά ἐκφράσω… Ἔ, σ’ αὐτό τό «κλίκ» ὁ Μπεχράκης εἶχε τήν εὐλογία τοῦ Θεοῦ. Καί μέ βάση αὐτό τό ἔμφυτο ταλέντο ξέφυγε ἀπό τά στενά ὅρια τοῦ φωτορεπορτάζ καί μετεβλήθη σέ κήρυκα τῆς ἐνημερώσεως, στόν ἄνθρωπο ἐκεῖνο πού –κατά τό Reuters– «ἐπέβαλε μέ τίς φωτογραφίες του στόν κόσμο τό νά μήν μπορεῖ νά πεῖ: “Δέν ἤξερα!”»…
Ἔχω νά δηλώσω εὐγνώμων γιά τήν γνωριμία καί τήν συνεργασία μαζί του, ἀλλά, κυρίως, ἐπειδή μέ τόν φακό καί τήν τόλμη του διέρρηξε ἐκεῖνο τό παραπέτασμα πού εἶχε ὑψωθεῖ ἀνάμεσα στό ρεπορτάζ καί τήν ἀλήθεια, τήν δημοσιογραφία καί τήν εἴδηση, τήν φωτογραφία τοῦ ρεπορτάζ καί τήν τέχνη.
Κι ἀκόμη ἐπειδή μέ τήν βράβευσή του μέ τό «Πούλιτζερ» τό 2016 θύμισε ὅτι ὑπάρχει ἀκόμη δημοσιογραφία καί στήν Ἑλλάδα! Καλό Παράδεισο, Γιάννη…
